December 16, 2005

bu gun...

Havalar oldukca sogudu bu aralar, sokaga cikasim gelmiyor fakat iki dakika icerisinde evden ayrilmazsam otobusumu kaciracagim... Cantami kaptigim gibi ucuyorum! Arkadasima gidiyorum, dogum yapti gecenlerde. Gerci arkadaslarimin hemen hemen cogu dogum yapti. Bir ben kaldim cocuk...!
Hayir... kararliyim... kaptirmayacagim kendimi kompleks denilen canavarin pencelerine. elbette benim de olacak bi gun, hem yasim da genc daha! bir sene icinde olsa mesela o, on yasina girince ben 42 olacagim.. tabii bu sene olursa... ya uc sene sonra falan olursa diye dusunurken durakta indim ve kosar adimlarla arkadasimin evine yoneldim. Birbirimizi gormenin sevinci, bebegin sirinligi, bebegin kusmasi, kaka yapmasi, ciyyak ciyyak aglayip domatez kiligina girmesi, balkonda soguktan titreyerek sigara icmem, etc. etc. derken eve gitme vakti gelmisti. Yakinda tekrar gelecegime dair soz verdikten sonra, vedalastik.
Hizli adimlarla duraga dogru yurudum, otobus keske hemen gelse diye dusunurken cikiverdi alt sokaktan...! yasasin...! kendimi evime bi atsam, sessiz sakin.... dus alsam, eksi eksi kokuyorum kusuk kokuyorum... bir saat boyunca hic kipirdamadan otursam sonra bi sigara yaksam, bir elime cimbiz obur elime de aynami alsam... utanmadan bir de sarap acsam ohhg... gel keyfim gel.... !

ya da ana sayfaya dönünüz.




uydurdum